Mahpus Şiiri - Murat Dağlıbeg

Mahpus damlarında geçirdim bir ömür
Anladım ne demekmiş, o kelim ki “hür”

Taş duvarlarla en samimi arkadaştık
Arkadaş sandığımız gardaşlardan korkardık

Üzerimize örtülen parmaklıklar, kalbimize saplanan mızraktı
Gülümseme yüzümüzden bin asır kadar uzaktı

Volta atarak ömrümüzü azad etmek isteriz
Prangalar içinde birini görsek “Allah kurtarsın” deriz

Belli günün hesabı tez geçer derlerdi
Düşselerdi bu dama asla söylemezlerdi

Gardiyan başı, gardiyan başı, bir gelen var mı bana
Ah müjdeler versen neler vermezdim sana

Azrail canımı alsa bu kadar acı vermezdi
Ölseydim alnımdaki iz ömür boyu sürmezdi

Bir anlık öfkede olsa insan sabretmiyor
Burada gece mi, gündüz mü fark etmiyor

Takvim dalını kökten koparsam zaman bir anda geçer mi?
İnsanoğlu bilerek ömrünü heba eder mi?

Küçükken hep zindanları hayal ederdim
Bilseydim kâbus olduğunu aklımdan geçirmezdim

Hangi birine güvenesin, her biri bir canavar aynı çatı altında
Azıcık göz kırpsan hepsi çullanacak azap tahtında

Sivas 23.12.02