Mahpus Şiiri - Mehmet Bulut

Mahpusane duvarlari hep böyle
soguk mudur?
insanin yüregi gibi...
Soguk duvar, demir parmaklik
Dost olmaz bunlardan iyi bilirim.
Ama burda birtek onlar
yanliz birakmadi beni...
Bir de içimi kemiren, en büyük işkencem
Zaman....
Her şafakta böyle sıkılırım
Yoksa gündüz mü? desem
Gece mi oldu yoksa? bilmiyorum.
Bu saatler işte
Tamda bu saatlerde
Yüregim bu duvarlardan daha soguk olur...

Yine ne tez ağladım dimi
Ama ne edem
Demir parmaklıklar
Durmadan bogazımı parmaklar...
Bu mahpusluk da adam etmez beni
Bilirim.....
Beter eder...