Mahpusluk bir zindan değil midir,
Özgürlüğün kısıtlandığı bir hücre?
Duvarlar arasında kalan bedenler,
Ruhlarını özgür bırakmak için çırpınır.
Mahpusluk, zamanın donduğu yerdir,
Hayatın akışı durur, düşler silinir.
Geçmişin hayaletleriyle sıkışıp kalan,
Gözyaşlarıyla yıkanır, umutlar tükenir.
Ama unutulmaz ki mahpusluk sadece bedende değil,
Ruhlar da kapanır bazen kendi hücrelerine.
Kırık dökük hayallerle, yarım kalmış umutlarla,
Kendi iç dünyalarında mahpus olurlar insanlar.
Mahpusluk, asıl mahkûmiyetin içimizde olduğunu gösterir,
Dışarıdaki duvarlar değil, içimizdeki korkular.
Bir gün kurtuluş gelir, mahpusluk sona erer,
Özgürlük yeniden doğar, yürekler şarkılarla coşar.
Kayıt Tarihi : 23.2.2024 15:21:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!