Mahpus Şiiri - Mutlu Alkan

Dünya ki bu, insanlık için büyük bir fanus
Ahlâk ve iman nerede, nereye gitti namus
Hem geceye hem gündüze çökmüşken kâbus
Ruhlar, çürümeye mahkûm bedenler de mahpus

Ayaklara değil de fikirlere prangalar takılmış
Avuçlarından düşünceler duvarlara çakılmış
Kafatasları yarılmış da içlerine mi bakılmış
Kim, nasıl, ne zaman, nedenler de mahpus

Vardır hikmeti, boşuna değil yaşanan esaret
Günler üst üste konmuş, sanki birbirine suret
Düşünmek, konuşmak bazen susmak cesaret
Sadece kalanlar değil gidenler de mahpus

Kelepçe kollara vurulur ama özgürdür ruhlar
Yeri ve göğü inletirse eğer ki kimsesiz ahlar
Pişmanlık fayda vermez ve boşuna eyvahlar
Ahiret varsa eğer, zulüm edenler de mahpus

Geçmiş suç sayılmış, boynuna zincir vurulmuş
Masumiyete acımasızca türlü tuzak kurulmuş
Cevapsız sorular, muhatapsız şekilde sorulmuş
İftira atılıp da suçludur denenler de mahpus

Tevkif edilirse eğer umutlar, yapılırsa işkence
Arayan olmaz, korkarlar hep, içeriye düşünce
Kimisi cani, kiminin suçuysa sadece düşünce
Babasının suçuyla dünyaya gelenler de mahpus

Asıl mahkûm edilen sözler olmuş ve dahi us
Görünmez masumiyet, her yeri sarmışsa pus
Nefsi için hak yiyenlere mi kalmış ki namus
Yalnızca halkı için hak diyenler de mahpus

Verilmişse karar, ebedi olarak mahkûmiyet
Anlamı kalmaz ve bir hiçtir artık masumiyet
Şehadet ise eğer ki davası uğruna asil niyet
Kefenler ve de kefeni giyenler de mahpus
01.12.2017