Mahpus Şiiri - Halil Uçar

Zordur hayat dersin görmedikçe,
Anlarsın yaşayıp gördükçe,
İçin viran olmuş, sabır çektikçe,
Duvara bakıp bakıp gözlerin bittikçe.

Kararmasın, yılların hasretinle,
Zamanı çekersin Oltu tespihinle,
Volta atarsın gardiyan seninle,
Düşmana bakarsın derin bir hisle.

İçindeki sessiz umut ürperecek,
İçerde, gülü bahçeyi düşündükçe,
Şuuru, kaybedip can verecek,
Yeşeren umutlara vurmuş kelepçe.

Kendi nefesini kulağında dinler,
Her şeye bir çakmak yakarsın,
Derdini sineye çektiğin gibi çeker,
En sonda mâfihâyı üfler atarsın.