Mahpus Şiiri - Hamza Okumuş

bulut kokusu apayrı.
kızıla boyar feciri yağmur.
sabah mahmuru olmuş deniz,
ağlayan mahmur,
ağlatan mahmur...

günaşırıdır gözlerin,
menekşe korkuludur,
bulutlar devinir ardınsıra,
özleyen masum,
özlenen masumdur...

bu nasıl bir yeşildir?
bu nasıl sarı?
güneşi soldurur.
yağmur içer ellerimiz,
söyleyen mahur,
dinleyen mahur...

mayhoştur ayrılık özü,
köşebaşı aşk acısı durulur.
sevene kul,
ateşe kül olunur,
aşık da mahkum,
maşuk da mahkumdur...

ve yağmur dindi gökyüzü yandığında.
kaldırımlara bulut kokuları sindi
hayal meyal...
geriye yanıklar kaldı gecenin çıplaklığında,
ayrılan mahpus,
ayrılık mahpus...