Mahper Şiiri - Dem Hun

Gör ey ay kırık bir testide, divane edenim.
Onu görse utanç olacak Babil'e asma bahçeleri.
Sukur bilmez gönlüm senden deva dilenir.
Zira sen peydahlıyorsun afitaptan hilali.

Şu hıçkırıklı soframda mey var mah var.
Kime meylediyorsun,etme, orda kasvetli bir ah var.
Yarim bilirmisin gülüşlerinin arkasında hasret ağlar.
Ve unutma kaderin içinde keder sanada rastlar.

Her şey nafile dönmeyeceksin Ay'ı bölsemde.
Rivayer olur, aşk pahasına dövülen kızgın örslerde.
Sen yanmam mı
sanıyorsun İbrahim'siz ateşler de?
Karıncalarla beraber safına dön sende.

Belki kader bir derdin gölgesinde bizide okur.
Ölüme gafil yakalanmak aşığa reva olur.
Ey ana sen bir aşık daha doğur.
Benide gözlerinin tenhasında yâre boğdur.

Bilir misin aşık inanırsa denizler bölünür.
Eğer maşuk giderse cümle alemi gök üşütür.
Bizi bizden alan, söyle kimle bölüşür.
Ve mahperim inan aşıklar gamda görüşür.