Mahmut’un Yasak Meyvesi
Kendi fakir gönlü zengin biriydi.
Cebi ne para gördü ne cüzdanı oldu,
Dolu, dolu sevdi yüreği doldu taştı,
Eloğlu, bey oğlu, ağa oğulları,
Dört çekerlere biner caka satarlarken,
Onun bir eşeği bile olmamıştı.
“Ben sevdiğimi koluma takmak,
Sırtımda taşımak isterdim” derdi.
Vermeyince mabut neylesin Mahmut!
Bay bakanlar, ağababalar,
Saraylar kâşaneler yaptırırken O,
Yıkıma mahkum dört duvar bile yapamaz,
Yapsa içini donatamazdı.
İçini parçalıyor dudaklarını yakıyordu adı,
Kendinden başka ne verebilirdi O’na,
Aşkta karın doyurmuyordu ki,
Sevmek yasak, aşk meyvesi tatmak günahtı,
Şiirler yazmak tek mutluluğu oldu.
Dinmez ER / Şiirleri / Çeşme / 2018. 03. 21 /
Kayıt Tarihi : 21.3.2018 19:27:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!