Mahmut Özen Şiirleri - Şair Mahmut Özen

Zerreden daha küçüğüm,
Dağlar kadar büyüğüm..
Kurşun sesleri rahatsız etmez,
Nabzımın rahatsız ettiği kadar..
O kadar yakınken uzak görünen
Bu ölüm illüzyonu, ihsanı unutturan

Tezek kokulu köyüm uzakta kaldı.
Ben beton kokulu şehirde kaldım.
Gideceğim yer geçen sapaktaydı.
Ben yanlış şehirde: Ankara’daydım.

Alabildiğine insan kalabalığıydı.

Karşımda durmayacaksın belli isteme gitmemi Kendi halinde bırak beni dört bacaklı el öpeni Kızmayacaksın sayın sevgili alnından öpmemi Alnında saçının çizgisi kaderimin benzeridir Dudağımda kuruluğun sebebi sonsuzluğun zehridir Son nefesim gibi sevgi öyle imkansız öyle zemheridir İzlememe izin vermeyeceksin demek ki sayın sevgili Gitme! uzak yolların kertenkele sırtı gibi düz ve çizgili Demek karşımda durmayacaksın ha sayın sevgili Kapatma gözlerini lütfen alma benden cennetimi Bir göze vurulacaksan onlar kesin renklidir Bir gözde kaybolacaksan kesin kahverengidir Kayboldum sevgili yoksa gözlerin kahverengi mi? Gerçek bir aşk varsa o da imkansıza olan sevgidir Derler ki sevgili senin duruşun bile nasıl şehvetli Koynumda aşkın sanki bir canlı kemikten ve etli Yokluğun derler bilemem kaç bin derece ve kasvetli Ben bilmem sayın sevgili kimisi der ece ve de kudretli Derler ki ecelerin alnı ancak bir taç ile süslenir Saçlarına dokunmanın günahını ancak Elif üslenir Demek istemeyeceksin ha sayın sevgili seni sevmemi Göz yumacaksın demek cennetimden gitmeme öyle mi? Kapatacaksın gözlerini ve bana reva göreceksin cehennemi Bu hayat esprisi, bu da sevmenin bir gereği midir? Bir gün seveceksin sevgili derlerse bu bana espridir Ayrılık kalmaya göre tüm gitmelerin piridir.

Zerreden daha küçüğüm,
Dağlar kadar büyüğüm..
Kurşun sesleri rahatsız etmez,
Nabzımın rahatsız ettiği kadar..
O kadar yakınken uzak görünen
Bu ölüm illüzyonu, ihsanı unutturan

Asfalt yollarda nostalji yaşanmaz ki
Şaşkın arılar karanfile konmaz ki
Karanfil karamsar… Karanfil sefil…
Samyeli estikçe hoş efil efil…

Kötümser zihinli evlere kim ola kefil

Suda durulanmış kirlerinden arınmış
Bir çakıl taşı…
Sulanmış toprağının kokusuyla uyanmış
Bir çöl ortası…
Suyun sesiyle sarhoş, hoş sesine kanmış
Bir insan başı…

Solarcasına gittin ılıman iklimlere
Şimdi yeşil ormanları solmaya mı başladı?
Her nefeste soluduğun hava boğmaya mı başladı?
Yalnızlığına ortak çiçek…
Koklarken ağlatmaya mı çalıştı?
Ağlatan çiçek miydi yoksa iklim mi yanlıştı?

Akıp giden zamanla değişir,
Değişti mi duyularımız, duygularımız
Tadını aldığımız yemeklerimiz..
Kokladığımız çiçeklerimiz.
Yokluğunda özlediklerimiz..
Kızınca affettiklerimiz.

Kalbinden kopmadığını bildiğim bir selam gönder
Sen ayrıntıyı seversin bilirim, şeytan ayrıntıda gizlidir.
Bana herkesin isteyip cesaret edemediği aşkı ver
Sen imkansızlara bayılırsın bilirim,aşk ayışığında gizlidir.
Cismin üç harfli nurani yaradılanlara benzer
Hepsini inkar edersin bilirim, senin gözlerin kahverengidir.