Elim aşiretim vatanım sensin
Uykumda beraber yatanım sensin
Hayali gözümde tütenim sensin
Sen olmazsan yaşanmıyor ge ha gel
Beynimde ur oldun rahay yok bana
Fırsat elden gitti geri gelmiyor
Yaban eller hiç halimden bilmiyor
Var dostlarım bir selamda vermiyor
Yıkalası gurbet elden duralı.
Güvenme kimseye kendinden başka
Bunda 30 yıl önce yurdışına gidipde halen hiç dönmeyen bir arkadaşıma yazdığım metubun bir kısmını,yazıyorum.1995
: Gibiyim
Bir durulur bir bulanık akarım
Aylar vardır ufka dönüp bakarım
Senden değil ben canımda bıkarım
Gönlüm seni sevdi gözüm görünce.
Şu kalbimde yara açtın derince.
Biterdi dertlerim seni alınca.
Hasretlik mahşere kaldı desene.
Gözyaşlarım sensiz daha kurumaz.
Sakın hiç çıkma yollara
Düşersin dilden dillerer
Aman görünme ellere
Seni elden kıskanırım.
Zülüflerin kesme sakın
Kimse bilmez ben bilirim derdimi
Kahpe felek muradına erdimi
Yüreğim yaralı çözme sargımı
Ko sızlasın dursun ölene kadar.
Ne çok baktım sana doymuyor gözüm
Hilal kaşlar nisbet etmiş gözüne
Dolun ayda iz bırakmış yüzüne
Eyvah deyip vurdum iki dizime
Meğer bu dünyaya boşa gelmişim.
Sana güzel demek ar gelir bana
Gül biter mi karaçalı dalında?
İyi söz çıkar mı kötü dilinde?
Sağlar hiç bilmiyor hasta halinde
Böyle bir zamana kaldık neyleyim.
Tilkiler kendini aslan sanıyor
Kuş konmazmış her ağacın dalın
Meylim yoktur şu dünyanın malına
Bülbül zar eylemiş gonca gülüne
Benim derdim senin ile sevdiğim.
Ferhat şirin için dağları delsin
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!