Mahmut Hüdayinin savaşta pilota yardım e ...

Kıbrısa uçaklarımız savaşa gitmişti,
Uçağımızın birinin benzini bitmişti.

O sırada bu uçakta bir insan belirdi,
Haydi evlat durma ileriye yürü dedi.

Bu uçağın kontrolünü eline almıştı,
Düşmanın üzerine kurt misali dalmıştı.

Kartal gibi süzülerek hedefleri vurdu,
Yunan ordusuna büyük zayiatlar verdi.

Sonra uçak ile gerisin geriye döndü,
Gelip Eskişehir hava alanına indi.

Pilot bu kişinin adını sorup dinledi,
Benim adım; Aziz Mahmut Hüdayi’dir dedi.

Bulunduğu mekanı pilota tarif etti,
Sonra da oradan bir anda kaybolup gitti.

Gel zaman git zaman aradan seneler geçti,
Yaşı dolunca pilot emekliliği seçti.

Gidip İstanbulda bu zatı bulayım dedi,
Sohbet edip yanında bir gün kalayım dedi.

Arabaya binip sonra İstanbul’a geldi,
Sora sora bu zatın oturduğu yeri buldu.

Bir de ne görsün orada onun türbesi var,
Düşündüğü zaman dünyası oldu ona dar.

Meğer ona yardım eden zat önce yaşamış,
O günden kerameti günümüze taşımış.

Pilot nasıl olur böyle şey diye şaşırmış,
Ürperip elindekileri yere düşürmüş.

Anlamış ki veli kullar ölse de ölmezmiş,
Onların bu halini insanoğlu bilmezmiş.

Mahmut Hüdayi’ye orada dualar etmiş,
İbret ile oradan kalkıp evine gitmiş.