Gazze'de oluk oluk akan kanlar,
Üç yaşında kırılan körpecik canlar,
Yatacak yer bulamayacak yol açanlar,
Hele bir de kalkıp hilafeti yıkanlar.
Hiç mi anlamaz düşününce tarihi insan
Gönül dedikleri kaç ton gelir bilinmez.
Taşımak zordur her cüsseyle girilmez.
Her insan yâr deyip de sevilmez
Sevmenin ilmini bilmeden bu yolda yürünmez.
Sevmek midir seni bu hâle sokan kardeş?
Bu vatan bu millete atalarından kalan son yadigar
Adaletten yana olduğu müddetçe kıyamete kadar payidar
Mazlumlar için bir ışık, ümmet için bir sığınak ve hisar
Kâfirin yüreğine korku, kurduğu sisteme bil ki hasar
Ey aziz millet uyan gayrı yüz yıldır süren tavşan uykundan
Gönlümde bugün yine kaldıramadığım bir yük var
Nereye gitsem, nereye sığınsam ruhuma gelir dar
Yâr gel de gönlümdeki yaraları bakışınla sen sar
Gözün değse hem merhem olur bana hem de har
İnsan çırpındıkça batıyor, boğuluyor derde
Bugün yine elimdeki iki resmine baktım
Yüreğimi sigara kağıdı gibi acımadan yaktım
Hayalini mercek eyleyip gözlerime taktım
Sana koşup kavuşmak için ayaklarıma nal bile çaktım.
Gonca senden sonra anladım ki her gülün dikeni acıtmazmış
Keşke bir metal olsaydım diyor bazen insan .
Olur ya kader o metali belki bir küpe yapardı.
O küpe de belki onun olur kulağına takardı
Her zaman takmazdı belki evet ama
En azından bir kere takardı
Acaba taktığı küpeler de yaratılmadan önce dua mı etmişti küpesi olmak için
Ölmek kelimesine iki harf makyaj yapmışlar,
Özlemek diye milletin önüne sunmuşlar,
İnsanlar da ölümü özlemden başkaca sanmışlar,
Bir ömür bunların sözüne gözü kapalı kanmışlar.
Bugün mavi gökyüzü yine bulutlu
Kalbim ise buluta inat umutlu
Bir gözüm o bir gözüm yağmur dolu
Ey yürek yârmidir seni cam gibi kıran dolu
Sevmek de bir ayrı dert değil mi be kardeşim,
Ben seni dört yıl safahat safahat sevdim,
O her safhada sanki koca yürekli bir devdim,
İnsanların söndürmeye koştuğu yanan bir evdim,
Aslında kendi kendini yakan sönmez bir alevdim.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!