Mahmut dayım Şiiri - Mehmet Yağcı

Mahmut dayımın bir kız vardı uzakda
Okuyup öğretmen olacakya gelecekte
Kız bir gün evine geldi.yani babaocağına
Yengem dururmu hemen mahmut dedi
Dayım koştu birden yanına geldi
Buyur hanım dedi-o pekde kılıbıkdı-
Dedi yengem koş çabuk çarşıdan
Bir tavuk birde pirinç alıp gelecen
Dayım hemen koştu taa uzaktaki pazara
Aldı ordan bir tavuk en iricesinden
Geldi otobüs durağına elinde tavukla
Otobüse binecekti tavuk gıdaklarken
Şöför gördü dayımı elinde tavukla
Birden hiddetlendi-ayıp dayı ayıp dedi
Böyle binemezsin sen bu otobüse
Bari poşete koyupda öyle gelsenize
Dayım indi otobüsden utangaç öylesine
Buldu bir poşet içine koydu tavuğu
Başladı çırpınmaya tavuk bu dururmu
Nihayet eve geldi dayım elinde poşetle
Kapının önüne koydu tavuğu girdi içeriye
Unuttu tavuğun poşette olduğunu
Bir süre sonra hatırladı tavuğu amma
Tavuk çokdan ölmüşdü havasız kalınca
Yengem bir bağırdı.sesini komşular duydu
Git hemen başka tavuk al da gel
Yoksa gelme sende git anan gilde kal
Dayım yedi fırçayı öylece hanımından
Koşar adım gitti yine tavuk aldı pazardan
Getirdi tavuğu bırakdı nazikçe yere
Bu defa açtı poşetin ağzını ölmesin hayvan diye
Sonrada seslendi hanımına-
Bak sana bir tavuk daha aldım diye
Bu defada almışdı dayım bir tane kart horoz
Pişmedi akşam oldu. çıktı bütün emekler boş
Nihayet yengem çıkardı tavuğu tencereden
Attı kapının önüne komşuları görmeden
Yengem giydi üstünü çıkdı kendisi dışarı
Gitti bakkaldan iri bir tavuk aldı geldi
Pişirdi tavuğu güzelce kızına yedirdi amma
Dayımsa mutfakda yedi.yengem koymadı sofraya