Gün alaca karanlık
Duvarında ayna olan
Boş bir odadayım
Aynada kendime baktım
Bembeyaz olmuş saçlarım
Alnımdaki çizgiler çoğalmış
Öyle güzel baktın ki
Gözünde gördüm
Gönlündeki sevgiyi
Öyle güzel güldün ki
Yüzünde gördüm
Paylaştığım mutluluğu
Mektubun uzununu sevmedim
Mürekkep yetmez diye
Kalemin uzununu sevmedim
Yazacağım bitmez diye
Hasreti hiç sevmedim
Seni çok sevdim
Bırakıp gittin beni
Çok özledim
Seni çağırdım
Gelirsin diye
Günlerce yollarda bekledim
Onu ilk gördüğün anda
Durmuştur zaman dönmez dünya
Kaçamak gözlerle buluşan İlk bakışlar
Yeniden görmek için yaratılan fırsatlar
Tesadüfmüş gibi karşılaşmalar
Kıvılcım düşmüştür kalplere
Dur gitme
Hata ettim biliyorum
Pişmanlığım çözülmüş dizlerimde
Sanki yok gibi ayaklarım
Hiç hissetmiyorum
Betonlaşmış bir heykel gibi
Sana yazılacak bir şiirde
Kelimeler yarışır dilimin ucunda
En kısa yoldan anlatmalı
Sevgililerin en güzeli olduğunu
Şiirsel sözlerle şarkı dilinde
Söylemeli sana
Zevk almadım bunca yaştan
Ne bahardan ne de kıştan
Uğraşacak hal kalmadı
Ne olursun git başımdan
Un olsan ekmeğimden
Tuz olsan da çık aşımdan
Hayalim bile yokken
Görmek istemediğin rüyalarda
Tesadüfen gördüğün zaman beni
Ne olursun gülümseme yüzüme
Hangi itirafın kurtarır seni
İnanmam hiçbir sözüne
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!