Mahmur Rayiha Şiiri - Münzevî Muhayyelât

içimde bir ağlayan söğüt gölgesi
zamanlar yırtıyorum senin sesinle
sabahlar akşamlar ve seherler boyunca
bir eksilmez yankı sesin içimde

sevgili
güneşi tartıyorum ellerinin çizgilerinde
aşkı bir zemheri soğuğuna değil
bir bahar sabahına anlatıyorum artık
rayihandan yayılan çiçek kokularını ezber ederek

mahmurluğuna bin öpüşle yaklaşıyorum
işte bu yeryüzünün hallerine dokunuşum
uykuya gönderip rüyalara salıp ruhunu
sabah sarhoşluğuna dalıyorum apansız

içimde bin bahçesin sevgili
kendimi ayırd edemiyorum ruhundan
çünkü sen bana
tanrının elleriyle okşayıp sunduğu
kayrasısın sevgili