Mahlukata Öndeyiş Şiiri - Afide Işıl Şahin

Ey eşref-i mahlukat, Ahsen-i takvim
Nedir sendeki bu sevda, bu azam kim?

Bilmez misin Yaradan seni fani kıldı,
Nerede yarınki ölümün, hani kim baki kaldı?

Unutmuşsun bakıyorum Yüce kelamı,
Denmemiş miydi sana “Oku! ” ver Allah’ın selamı.

Bu buyruk gelmeden de kabul ettin oysaki,
En içten bağıran, “Kalubela” sen değildin sanki.

Öfkeni atiye değiştin vah ki sana vah
Şimdi otur da dövün! Görüyor her şeyi agah!

Tutturmuş bir “aşık” türküsü kendince
Gerçek maşuku tanımamış da, “o” her şeymiş fikrince.

Maddi dünyaya, mala, mülke aşık efendi.
Anımsa ki hey hat! Götüreceğin yalnız kefendi!

Nefse teslim olmuş da köpekliğini edersin,
Ya hu,sen ne dönek, ne riyakar, ne kafirsin!

Sözde “Elhamdülillah”la başlarsın lafa,
Müslümanım derken düşünür bir kafa.

Kalbi sadakatin yok ki senin maziye
Kaideler uydurulmuş, hepsi yalan hikaye(!)

Özledim dersin dilinde her an,daim
Özlesen seversin bre melun,bre zalim.!

Dıştan bakana sırça köşksün belki de
O köşk ki harabe, o köşk en virane.

Kur’an dersin bir de benim yüce kitabım,
“Oku” desek bilmezsin, dersin, “ben mi Arabım? ”

Ezan kulaklarında bir musikidir sadece
Belki dilinden dökülür dinler iken hece hece.

O da gayri ihtiyaridir emin ol,
Arab değilsin ki, müezzin ol! !

Cennet mekandan görseler de bu halini,
Derler mi ki “bağışla Ya Rab ümmetim ahvalini”

Neler ettin, ne durumlardasın bre melun,bre zalim.
Rabbine ne diyeceksin? O ki her fikrine alim.!

Şeytanın ayakkabısını giydiğin günden beri,
Gönlün hep kara, adımların hep geri.

O yüce makamda da yalana mı sığınacaksın?
Karanlığından,pisliğinden ey arsız, nasıl utanmayacaksın!

Açık der “Gül Güzeli” her vakit tövbe kapıların
Sen ki bir kez çalmadın! Bir döndürmedin ayaların!

Umutla, ümitle bekler Rahman her vakit dualarında
Sense hep dünyalık, hep maddi telaşlarında.!

Resulullah sana böyle göstermedi
Sen ey miskin! Sana tembelliği o iletmedi.

Öyle bir durumdasın ki anlatılmaz,
Gözün açmak için kirpiğin dahi kıpırdamaz.

Bu nasıl bir yaşayış, bu nasıl bir dibe batış…
Tövbe ey insanoğlu, tövbe kendinden tek kaçış.

Azraile kadar hiçbir şey geç değil,
Ölüm kapı ardında o da gidecek değil.

RABBİNE DÖN, RABBİNE DÖN, RABBİNE DÖN.
BİL Kİ O TEK YOL, “O” HER ZAMAN TEK YÖN.!

13.07.2013