Kâinat kullanılır, hakikat reddedilir,
Münafığa hoş gelir, Rab’bim inkâr edilir…
Batıl da yolların çok, dünyan sana yine dar,
Kâinatta Rab’bim bir sonsuzluğuna kadar...
Kâinat mekân değil, karşısında Rab’bim var,
Kâfir dolaşsın dursun, başka boyut ahiret var...
Rahmani boyutlarda, kâfirlik geçmeyecek,
Orada yalvarsan da tekrar gelinmeyecek...
Ahiret gösterilse, varsanımdır zanneder,
Aldananlara sorar, aklıyla izah eder…
Maddeyle aydınlanmaz, maneviyata gelir,
Şeytanına danışır, samimi hiç değildir...
Yalnızca bir ALLÂH(c. c.) var, bunu gizleyemezsin,
Mahlûkat Rab’be muhtaç, köksüzleştiremezsin...
ALLÂH(c. c.) vardır ve birdir, inkâr ettiremezsin,
Göremiyorum diye kalplerden silemezsin…
Ettiğin inkâr bile, ALLÂH (c. c.) bağlantılıdır,
Yaklaşıyorsun Rab’bine, o bağışlayıcındır…
(2000)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 18.6.2011 09:44:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!