Mahkumun salası şiir Şiiri - Leylaa Ecrin

✨ Mahkumun Sela’sı ✨

Eski bir resimde solmuş bir hatıra,
Kaybolan yılların ağırlığı düşer omuzlarıma.
Benliğim yalnız, bedenim yorgun bir savaşta,
Kalbim kurşunla delinmiş, mahkum sessizlikte.
Sela sesi çalar uzaklardan,
Bir zamanların acısı yankılanır içimde.
Her nefes bir ağıt, her adım bir yara,
Kaybolan yılların izinde kaybolurum ben.

Zaman, eriyen bir mum gibi tüterken ellerimde,
Hatıralar kanatır, kan gibi akar ruhuma.
Mahkum bir yüreğim var gecelere bağlı,
Sela sesiyle uyanan, suskun ve kırık…
Bedenim burada, ruhum başka bir diyardadır,
Yalnızlığın koyu karanlığında savrulurum.
Ve ben, eski bir resimde kalan bir hatırayla,
Kurşun gibi ağır, sessizce ölürüm her gün…

Geceler uzun, yıldızlar suskun,
Karanlık bir denizde kaybolmuş ruhum.
Hatıralar zincir, gözlerimde gölge,
Her anımda yankılanır kaybolan yılların sesi.
Kurşun gibi düşünceler düşer yüreğime,
Bir nefes almak bile işkence gibi.
Mahkumum kendi geçmişimde,
Sela sesiyle titreyen yalnızlığın içinde.

Zaman durur, umutlar donmuş,
Gözlerim kapalı, dünya bana yabancı.
Ve ben, eski bir resimde hapsolmuş,
Her hatırayla biraz daha ölürüm sessizce…
Ve günler birbirini ezerken sessizce,
Ben, eski bir resmin solmuş hatırasıyla yaşarım.
Kurşun kalbim ağır, bedenim mahkum,
Sela sesi yankılanır ama kimse duymadan.
Kaybolan yılların gölgesinde sürüklenirim,
Her adımım boşluk, her nefesim ağıt.
Ve sonunda, dünya fark etmeden,
Sessizce eririm, hatıralarımın içinde…
Yalnızlık, en sadık dostum,
Ve ben, mahkumun sela’sıyla kaybolmuş…