Mahkumun Dramı Şiiri - Gürkan Çelik

Gururun kırılmış senin,
Kapalı kapılar ardında kalmaktan.
İncinmişsin,hem de ölesiye bir incinme,
Yüreğin parçalanıyor,ikinci sınıf insan olmaktan.

Sessizlik,yalnızlık canını sıkmış senin,
Yalnız yatmaktan sıkılmışsın.
Ziyaretlerde tek,boynu bükük kalmaktan,
Unutulmaktan,önemsenmemekten sıkılmışsın.

Seni üzen şeyler var burada,
Pencereden her gün aynı yeri görmek.
Merak ettiğin hep dışarıda olup biten,
Acaba orası şimdi nasıl diye düşünmek.

Bir sigara gibi çekmek istersin özgürlüğü içine,
Bir ömür dinlenmiş gibi rahatlamak.
Çayını dışarıda içmek istersin,
Bir ağaç dibine oturup kaykılarak.

Düşler kurarsın yatağında uzanırken,
Onlar senin dayanma gücündür.
Düşlerinde hep özgürlüğe koşarsın,
Ama parmaklıklar senin için öcüdür.

Seneler günler gibi gelip geçer,
Bilmezsin hangi ay,hangi yılda olduğunu.
Umurunda da değildir zaten zaman,
Sence önemli olan bitirmiş olmandır mahkumluğunu.