Her geçen gün daha bi’ kıyıya yaklaşan kayık oluyorum
Ne fırtınalar umurumda ne de o hırçın dalgalar
Yüreğimdeki boğulmaları bi’ bilsen keşke.
Sözlerime bıçak gibi iniyor elveda misali bakışların.
Gözlerimden akan damla damla yaşlar delip geçerken gönlümü
Umursamazca kaybolan sen, ne de güzel gidiyordun öyle…
Şimdi ben hangi köşeyi mekânım seçeyim sen söyle.
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta