Dertliler koğuşu,gözükmüyor hiç gardiyan,
Ne kapalı,ne açık,mahkumu yok çağıran.
Dört mahkum yatar burada,ikisi müebbet,
Kurtulmak için yapıyorlar hesabı ebcet.
Bir masa,yarı çökük karyola,bir de çek yat,
Tüm sermaye odanın,sanki kurulmuş mezat.
Hiç bir ehemmiyeti yok burada eşyanın,
Sanki hiç yok,duyulmuyor sesi eşkıyanın.
Kara treni çatlatırcasına dumanlar,
Sönmeden yanar,hayatı içen sigaralar.
Zaman mı bitiyor? yoksa biten takvimler mi?
Ak düşmüş saçlara,çıkmaz boyalar yeter mi?
Kayıt Tarihi : 3.3.2007 12:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!