Mahkumlar Şiiri - Şahin İbrahim

onlarda mahkumlar
kimisi sevgiye kimisi fakirliğe kimisi kimsesizliğe
bir şey gelmeden ellerinden
istemeden belki bu yaşantıyı
kader olarak benimsemişler
sevmeye mahkum olmuş kimileri
karşılık göremeden göçüp gitmiş
üstelik bir de sevenin adına mecnun denmiş
leylayı kaderi bilmiş aşıklar
itiraz bile etmeden yerle yeksan olmuşlar
çöllerden çöllere gitmiş mecnun
leylasının peşine takılıp
karşılık bulma ümidi doğmuş kalbinde
aldatan yüzündeki gülüşlere inanıp
ve mahkumiyet başlamış mecnunun dünyasında
hiç bitmeyecek bir mahkumiyet leylaya ki
ölüsüne bile hasret bırakmış
göremeden kör olmuş leyla diye bakan gözleri
oradan oraya göçerken ömrü
bir leyla durağında son bulmuş
ölünce görmüş ki leyla da mecnunda aslında yokmuş
hepsi benimsediği kaderin kendisine oyunuymuş
her insan gibi onlarda mahkumlar
bir şey gelmeden ellerinden
istemeden belki bu yaşantıyı
kader olarak benimsemişler
ister miydi ki çukurlara düşsün
yaş 40 olmadan buralardan göçsün
hiç durmadan içsin
ve yine unutamasın o kadınları orhan veli
ister miydi ki ayrılsın İstanbul undan
henüz tam hakkıyla anlatamadan
ister miydi işçi kadınları bir daha göremesin artık
cebi delik bedava şair orhan veli kanık
her insan gibi onlarda mahkum
istemeden belki bu yaşantıyı
kader olarak benimsemişler