Kalbimi mahkûm bırakıyorum sevgisizliğe
Kimse sevgi merhamet aşk dilemesin kalbimden
Ruhum dilenci elbisesi gibi yırtık pırtık yamalı
Kendine hayrı yok ki boş yere sevgi beklemeyin benden
Yeşermiyor otları gönül bahçemin kupkuru her ne kaldıysa
Boş verin yüreğimi mahkûm bir serde bir yudum sevgi dilenmen benden
Beynim algılamıyor artık sevgi çemberlerini dolanmıyor bedenim
Karanlıklarda nokta ışık aramayın bende yok ettim kalbimde sevgiye dair
Kendimden nefretim şaşmıyor koskoca dağlar çıkıyor önüme yolum aşmıyor
Bedenime değen sevgiler taş olup kapanmayan izler bırakıyor
Hissetmiyor tadına varmıyor yok ettim her ne varsa mahkûm bıraktım kendime
Sevgi kuyuları açmıştım sıra, sıra öyle derin öylesi varılmaz derinliklerde
Şimdi sıra, sıra kapadım tüm sevgi boşluklarını karaya buladım ayın bıraktığı beyazlıkları
Dondurdum zamanı ortada bıraktım bedenimi
İmitasyon sevdaları yaktım gönül cehenneminde
Bir dilim sevgi beklemeyin benden ruhumla böldüm bedenimle gömdüm kalanı
Acıtıyor mu artık diye sormayın sevgi güllerinin dikenleri
Kalmadı yeşeren bitkilerim bana hayatı renklendirecek ne varsa küle buladım
Şimdi benden sevgi dilenmeyin merhametimi sevgi mezarıma taş yaptım
Yazısını ruhunu sitemle bitirdim noktasız hayat soru işaretsiz mahkûmiyetteyim
Kimse sevgi, merhamet, aşk dilenmesin kalbimden…
Dünya var olalı beri çirkin ve soğuk,
Erken içeceğimiz bir ilaç gibi.
Tadı dudaklarımızda acımsı, buruk.
Bu saatte gözyaşları, yeminler,
Boş bir tesellidir inandığımız.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta