Öyle günler gelir ki;
Ne dostları vardır insanın
Umutsuzlukta ellerini tutacak
Nede sevdikleri yanında olacak
İstemeden kendine benzetir
Benzemek istemediğin duygular
İstemesen de bağlanırsın bir gün bitiminde
Vefasız bir gül dikenine
Halbuki güle bağlanmak vardır
Oysaki oda solacaktır
Oysaki gülistan
Hep gözyaşıyla dolacaktır
Vazgeçmek
Bir çoban yıldızıdır uzanamadığım
Çünkü anlamsızdır
Ellerim, kollarım bağlıyken sözlerinde
Anla ki göz yaşlarım karışırken tenhalara
Alışmam gerek yalnızlığa
Yalnızlık: yalnız bir zambak
Gözlerinde açan
Issız bir çölde seraplar gören
Mecnunu deliye çeviren yalnızlık
Sonra bir kuytu içinde
Aşamadığın engellere sitem etmek
Ardından çocuklar gibi gülmek
Öyle günler gelir ki
Nasıl yaşamak için havaya
Suya ihtiyacı olursa insanın
Öyle ihtiyacı olur sevgiye yalnızların
Hayat yalnız geçerken
Yalnız bir zambağın
Soluşu kadar kısadır ömür
Anılar vefasızdır insana
İnsansa mahkumdur anılara
Kayıt Tarihi : 7.11.2005 17:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!