Mahkum Yüreğim Şiiri - Zeynep Eroğlu

Hasret rüzgarlarına mahkum yüreğim
Hayallerim yıkıldı sensizim işte
Hüzünleri ektin geceme
Matem tutan kalbimle
Bilsen ne savaşlar verdim kendimle
Duyuramadım sana olan hislerimi
Sessizce çığlıklar attı yüreğimde
Dokunamadım ne sana ne sevgine
Nefessiz kaldım
Haykıramadım
Kelimeler düğüm, düğüm kaldı dilimde
Ben sustum sen konuştun
Üşüyen kalbimi ısıtan sevgi dolu sözlerinle
İçimde ne kıvılcımlar yaktın bilseydin keşke
Şimdi yalnızım
Şehrin loş ışıklarında kuytu bir köşede
Yarasalar dalga geçer gibi dans ediyor çevremde
Geceyi aydınlatan yıldızlar bile sönük
Mehtap küsmüş denize
Hıçkırıklara boğuluyorum
Sensizliğin çaresizliğinde
Sana anlatamadığım sevgimin pişmanlığı var içimde
Araya okyanuslar girse de
haykırıyorum sana
Tutmalıydım ellerini
Bakmalıydım yüreğimi ısıtan gözlerine
Sokulmalıydım kolların arasına sessizce
Hislerimi anlatmalıydım oysa
Pişmanlıklar yaşamazdım yüreğimde
Seni seviyorum anla işte.
Zeynep Eroğlu 12 01 2012