Mahkum Kıldın Şiiri - Bülent Keleş

Sen beni mahkum kıldın.
Anlatamadım duyguları mı bir adım bile atamadım ileriye.
Kal dediğin yerde kaldım işte…
Kirli ellerimle uzanamadım güzel yüreğine.
Ne senden geçebildim nede sana olan sevdamdan.
Sus dediğin gün, sustum işte…
Dilimden dökülmüyor artık aşk cümleleri, suskunum…
Yüreğim yorgun dua dilencisi olmuş kapı kapı seni arıyor.
Bir sevda yüzünden bittim ben işte…
Gidecek yerim yoktu tüm yollar birleştiyordu bizi.
Ama ben kimsenin sevmediği gibi uzaktan seviyordum seni.
Özlemi hasreti seçtim ben işte…
Yüreğin haram değildi yüreğime; Ellerin uzansaydı eğer ellerime.
Gözlerin bakabilseydi sana baktığım gibi.
Ask nedir bilirdin işte…
Sen beni yüreğine hapsettin.
Kim bilir kaç mevsim daha makumum, sensiz senin zindanında.
Cezam müebbet işte…
Bir ömür bekleyeceğim; ya sen geleceksin bana,yada ben sen sensizlikten öleceğim
Ne olur gel demeyeceğim
Demeyeceğim işte…
O güzel yüreğinden nemli gözlerinden özür diliyorum sevgili.
Çünkü ben hak etmedim ki hiç seni
Ben sevdadan yana herşeyi kaybettim işte
Ne söylesem inanmayacaksın artık bana.
Biliyorum senin gözlerinde sadece bir yalandan ibaretim.
Ama bilmediğin bir şey var seni herşeyden çok seviyorum.
Seviyorum işte…