Ağaçlar ağlar, çerçeveler boş
ve bir ''Boş Çerçeve'' filmiyle sulanan
al yanaklar kurak.
Acı çektikçe büyüyor insan
ve büyüdükçe hınca hınç acı doluyor...
Kavurucu güneşe rağmen,
kırık bir güz hüznü var içimde,
oysa ne bahar umurumda şimdi
ne de kutsanmış bir gelecek
yüreğimde sensiz...
Ama sana söyleyemediğim
kelimeler var duraksız biriken boğazımda...
Artık sular bile ıslandıysa
neden hep acıyı yazmaya mahkum
kalemler de? ..
Kayıt Tarihi : 2.9.2006 17:09:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!