MAHKÛM II
Olmayan girdin gönlüme
Bir gün çekip gidecektin
Nasılsa küllenecekti nar
Nursuz nar söner sandın
Gelmeyeceğini biliyordum
Gelecek olsan durmazdın
Sevdalar gördüm zindanlara mahkûm
Hiç bir şey tutamadı seven yürekleri
Ne dağlar ne zindanlar
Sevdiğini bir an görmek için
Ölümü göze aldılar her dem ben gibi
Bırak sarılmayı öpüşmeyi koklamayı
Bir parmak ucu yetti dokunuşlara
Binlerce yıldıza ram olmadılar
Sevgilinin gözündeki bir sevda ışığı varken
Bir dama mahkûmdular belki
Dünyaya eyvallah etmediler
Sevgili kolunda ölmek varken
Beni sensizliğe mahkûm ettin, damsız
Koca dünya da bir başıma
Hiç acımadan
Düşünüyorum bunu yapan
Benim için ağlayan kadın mıydı
Ve neden
Damsız duvarlara her an
Kazıdım durdum
Neden, Neden, Neden
05.01.2009 01.03
Kıbrıs Gemikonağı
Kayıt Tarihi : 23.7.2011 17:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!