Mahkum Günlükleri Şiiri - Aytaç Öztürk

bölünmemiş bir yarın geçiyordu
gözlerinin önünden
yastık altında şiirleri
ve öpülesi elleriyle
af bekliyordu mahkum
belli belirsiz hayalleri
vapur iskelesinde başlıyordu
döneceğim demişti kızına
döneceğim demişti sevdiğine
dönecekti

hızlı çek urganları
çabuk var limanlara
hasretlik var ya

yarışıyordu balıklar
ahtapotlar selam duruyordu
kol kolaydı martılar
anlamışlardı vapurun mihnetini
süslemişti kendini vapur
adamca göz süzüyordu adam
vapur yaklaşıyordu

baban gelecek diyordu kadın
bebesine
dört yıl geçmişti dile kolay
dört koca yıldı yani
yarsız ve yarınsız
o da biraz albeni katmıştı
saflığını bozmadan
olsundu gayri o kadar
kocam gelecek diye söylendi
bir kez daha kendi kendine
sahi geliyor muydu
öyle yazmıştı mektubunda
bekliyordu kadın gelmeliydi adam

önce gözler birleşti uzaktan
çabuk ol urgancı
dur artık vapur sen durma dünya
uçarcasına iniverdi adam
ite kaka diğerlerini
ilkin bebesini öptü sonra karısını
ilkin karısını öptü sonra bebesini
ilkin sarıverdi ikisini sonra tek tek

masal bu ya uyanıverdi adam