benim sanırdım gökyüzünü
özgürce uçarım
sınırsız
gökler benim!
ne bilirdim ki
gökyüzünün bir serçenin
bir kanadını bile taşıyamadığını
.
şimdi kanadı kırık bir uçurtmayım
uçmak
havalanmak bir yana
mahzende bir duvarda asılı kaldı gençliğim
gün_yüzü bile görmez
yorgun tenim
ve bir yüzüğün taşına sakladım
al sevdiceğim
koynunda sakla
bu benim göklere bile sığmayan özgürlüğüm…!
Kayıt Tarihi : 17.1.2006 17:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
herkes bir mahkumdur....gardiyanım sandığı zamanlar bile....ve herkes firaridir...polisim zannetse bile... gönlümüze sığdırdıklarımızı yere serecek olsak basacak yer kalmaz,denize dökecek olsak,deniz almaz.. o halde bir yüzüğün taşına sığdırıp,gizlemek en iyisi... ya da göçmen bir kuşun kanadına bağlayıp,bilinmeyen zaman ve yerlere yollamak.. en iyisimi bu işi hiç kurcalamamak!
Suna Doğanay
TÜM YORUMLAR (2)