Mahküm Şiiri - Tuğba Gündüz

Senin gülüşün benden gittikten sonra Benim damarlarımdaki
Kan çekildi sanki.
Ölüme biraz daha yaklaştığımı hissetim, Aktı gitti gözyaşlarım.

Ömrüm gitti, tükendim.
Halim kalmadı, dermanım kalmadı, Gözyaşlarım gibi
Lokman hekimler çare bulamadı.

Seni o kadar çok özledim ki! Dermansız derde düşmüşüm Özledikçe seni.
Tıpta çaresi yok ki sevdanın,
Ölmeye mahkûm kaldım seni özlemekten…