Mahkum Şiiri - Kaleminin Esiri

İmkansızdık aslında,
Bilsek de kavuşamayacağımızı,
Eremesek de vuslat denilen sona,
Son bir defa denemek istedik,
Yaşamak istedik birbirimizi.
Ben çok saf,
Sen çok iyi yalancıydın.
Ben her günüme senle başlarken,
Bensizmiş meğer senin sabahların.
Ceza mıydı bu bana?
Yaratanın yazdığı kader,
Bu muydu bizim için?
Senin benden kaçışların,
Benim sana koşuşlarım,
Senin beni beğenmeyişlerin,
Benim sana itirazlarım,
Benim doğrularım,
Senin hataların.
Biliyorum,
Ne söylersem söyleyeyim,
Ne yaparsam yaparım,
Sayfalarca, cilt cilt yazsam da,
Kabullenmeyeceğini biliyorum.
Senin hatalarını kendime doğru kabul etsem de, biliyorum,
Olmaz, olmayacak bizden.
Ben koştukça sen kaçacak,
Ben sevdikçe sen yakacaksın beni.
Artık kabul ediyorum,
Bendeki koskoca bir hayaldi,
Tüm gerçekleriyle karşımdasın şimdi.
Aşkın getirdiği yasaklardan kaçan,
Olması gerekenden fazla özgür davranan,
Tutkuyu, hissi, sevgiyi,
Sana gösterilen o büyük saygıyı,
Elinin tersiyle iten,
Bir ömrü birlikte yaşamaktan korkan,
Ve bütün bencilliğinle sen,
Tüm gerçeklerinle karşımdasın şimdi.
Omuzlarıma yüklediğin yük bana ağır geldi,
Teşekkürler,
Seni sensiz yaşamaya
Mahkûm ettin beni.

KaLeMiNiN_ESiRi

Kadir KILIÇ

02 11 2024