Mahkumuz yalnızlığa ebediyen
mahkumuz kaçak yolcu vagonlarında yaşamaya
Kendimizden geçmişiz ve susuz kalmışız
gençliğin kucak açan kollarında
Kafayı vurup kenarda sızacak kalbimiz
etten duvarlar örüyor şimdi kendi etrafına
dolup taşıyor hüzünle ve parçalanmış cam kırıklarını topluyor üzüntüyle
Mavi, maviydi gökyüzü
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Devamını Oku
Bulutlar beyaz, beyazdı
Boşluğu ve üzüntüsü
İçinde ne garip yazdı...
Garip, güzel, sonra mahzun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta