1- Mahkum Şiiri - Gönüllü Psikopat

Acıya direnme güdüsü ve
alışamamanın acısı var içimde

Hüküm sürdün sana ayırdığım yerimde
Farkettim ki kendime yer kalmamış
Elimde yoğunca sıkıştırdığım ve
Sonsuza kadar sürecekmiş gibi olan bu duygu var
Sanki orada zaman yok
Kimse kimseyi beklemiyor
Kimse kimseye sonsuzluğa yemin ettirmiyor
Kimse kimseyi bekletmiyor

Sana koşmak beni yoruyor çünkü
mesafeleri hep sen belirledin
Hiçbir gün diğerini köreltmedi
Sen farketmedin bense öğrenmedim
Gerçeğini unuttuğum bir yanılgıda tökezledim
Sen gökyüzüne inandın bense maviliğe
Aynı yere baktık fakat farklıları gördük
Sen uzaksın , bende uzak
Bu birkaç metre olabilecek bir uzaklık
ama oraya dağlar ve denizlerde sığar
Sen unutulmaya mahkumsun , ben de unutmaya