Mahkûm Şiiri - Onur Yılmaz 2

Dünya olmuş tekerrürden ibaret.
Alemde mert kalmamış herkez namert.
Kalanlarda zaten olmuş birer derdest.
He birde, yandaş demişler değişmiş namert.
Onlara uymamışım bir gün, tutukladılar beni.
Yaftalarla bağladılar ellerimi.
Önyargıya gerdiler bedenimi.
Ve attılar, kararan zihinlerinin odalarına beni.
İşte ben mahkümum, o karanlık zindanlarda.
Suçum düşünmek, akılsızlar dünyasında.
Suçum bilmek, bilgisizler arasında.
Suçum sevmek, sevgisizler cuntasında.
Belki suçum basit ama cezam ağır.
Yada bana mı basit yaptıklarım nedir.?
Her ne olursa olsun, adalet bu elden ne gelir.?
Bakarım adalet terazisine, orda da yandaşlar.
Neyse, o yandaşlar cezamı vermiş.
Düşünmicekmişim, akılsızlara akıl olurmuş.
Bilmicekmişim, bilgisizlere bilgi olurmuş.
Sevmicekmişim, sevgisizlere aşk olurmuş.
Evet suçum belli, cezam idam.!
Belki öldürmicekler ama bundan çok iyi idam.
Düşünmemek,bilmemek hepsi zaten idam
Hele birde sevmemek, iki kere idam.!
onur
yılmaz