Mahkum…2 Şiiri - Sami Arlan

O akşam dönüşünü beklediğim,
Alevli on iki penceresi,
Dış bulvarın kara çizgisini,
Yangın ateşiyle aydınlatan,
Parıltısıyla ışıtan düğün salonuna,
Dün girdiğini gördüm.

Kapıdaki ışık yuvarlağının,
Çiğ aydınlığı altında,
Birlikte kol kola yürümeyi yeğledim,
İki ellerini iki yana sallaya sallaya,
Dik, gururla içeriye girdin.

Saatlerce dışarıda taburede bekledim,
Köpekler yanımda sabaha kadar,
Sabahın onunda uyandım,
Görseydin bile uyandırmazdın.

Sarayımıza eli boş döndüm,
Sen yoksun ama, sinen kokun var,
Merdivenlerden tarasa çıkarken,
Sol duvardaki on sekiz asılı resmine,
Hüzün ve nefretimle baktım,
Düşünceli, hüzünlü odamıza çıktım,
Suretini de görmez oldum.

Yazın sıcağında buz gibi oda,
Sen ben kopmuşuz, her şey bitmiş,
Hayalin kaybolmuş, giymiş
Seni bekliyor, sevgilin
Mahkum olmuş bu bedenim,
Ben sensiz sarayımızda mahkumum.