Sesin soluğun çıkmıyor yavrucuğum açlıktan,
Kaburga kemiklerin sayılıyor dışardan tek tek.
Dünyan yıkılmış gibi yatıyorsun içerde,
Seni gören bir ahh çekiyor içten içten.
İçerde kalmaktan yüzün benzin solmuş,
Gülmeyi, ağlamayı bile unutmuşsun.
Allah bilir orda bir yeşillikte yoktur,
Seni görenler olmuş dışarıyı seyrederken.
Bayramlarda hep gözlerin dolar,
Haykırmak istersin ben de varım,buradayım diye.
Pencereden dışarıdaki mutlu kalabalığı görürsün,
Beklersin belki ziyaretçi gelir düşüncesiyle.
Akşam olunca yıldızları sayarsın tek tek,
Artık onların birisi senin yıldızın olmuştur.
O da senin gibi sabit yerinde,
Uykusuz gecelerde senin sırdaşın olur.
Yüreğin sürekli bir af,özgürlük haberi bekler,
Dışarıda gezip dolaşmayı özlemişsindir.
Sabaha kadar bir kahvede oturmak,
Bir bardak çayı özgürce içebilmeyi istersin.
Kayıt Tarihi : 9.11.2008 23:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!