Mahkum Şiiri - Sinan Oğuzhan

MAHKÛM

Elleri kelepçeli biçare,
Boynu bükük bakıyordu,
İki masum mahkûm
Gözleri gözlerinde
Gönülleri bir birinde.

“ Asalım bunları! “ diye
Bağırıyordu gaddar savcı,
Karşı çıktı bilge hâkim
“ Önce dinleyelim bir kere,
Anlatsın her şeyi ikisi de “

Biri Aksemaların oğlu;
Deli Kartal,
Diğeri Altoprakzade kızı;
Çılgın Kısrak.

Başladı deli, döndü beş yıl geriye;
Bir Pazar havalandım, çıktım geziye,
Bir çılgın aradım, uçtum alabildiğine,
Tanışmak içindi uğradım âşıkların yerine,
Birden hopladı yüreğim, döndüm deliye,

“ Delimi arıyordum ben de “ diyerek,
Başladı Çılgın, bakarak sevdiğine,
“ Tanışınca gördüm, gözlerim döndü geriye,
Bir alev düştü, körpe yüreğime,
Bir yıl uçtu durdu benimle
Ciğerini bilirim sever ölümüne,
Ama ne var ki inmedi bir türlü yere,
Gururluydu, boyun eğdi adetlerine,
Şaşkın evlendirilince Aksemalardan biriyle,
Kahretmiş kaderine, gitmiş ölümüne harbe,
Azrail’le uçmuş hep bu ters çizgide,

Yıllar sonra rastladım kendisine,
Kanatları kırık, olmuştu biçare,
Solmuş ruhunun rengi, benziyordu ölüye,
Bir güzel buse kondurdum ensesine,
Uzun uzun öptüm iyileşsin diye,
Açıkçası ben de hasrettim nefesine,
Dua ederdim “ Allah’ım sende affet ” diye,
Aşk iksirini döküverdim tekrar yüreğine,
Depreşiverdi. Döndü yine eski deliye,
Karar verdi artık, karşıydı kara yazgıya,
İsyan etti ölse de göklerin yaşlı dedesine,

Sulu gözlerle baktı savcı bilge hâkime,
Kara verdiler her ikisinin beraatına,
Biri kanat oldu, diğeri ayak birbirine,
Mutlu gidiverdiler göklerin ötesine.

03.11.1995
Prekeşkül / BAKÜ