Söyle; neyim ki ben, çölde bir tanecik kum;
Varlığım ise; doğarken ömür boyu mahkum...
(kibirlenen insanoğlu, kendini tanısa, birazcık düşünse bir hiç olduğunu anlar..)
Kadın ve adam oturuyorlardı
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Devamını Oku
Uzakta beyaz dağlar vardı
Gara girmek üzereyken Barselona-Madrid treni
Kadın üzgündü, üzgündü, üzgündü
Adam düşündü, düşündü, düşündü
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta