Söyle; neyim ki ben, çölde bir tanecik kum;
Varlığım ise; doğarken ömür boyu mahkum...
(kibirlenen insanoğlu, kendini tanısa, birazcık düşünse bir hiç olduğunu anlar..)
İstanbul bana hep seni hatırlatıyor.
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Devamını Oku
Çünkü onun gözleri de en az seninki kadar yeşil.
Hala, gülümseyen bir lale gibi
bana sürgününü gönderiyorsun
dört yanı çevrili bir kale gibi
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta