Mahkum Şiiri - Mesut Günay

Yine yalnızlık var kapıda
Kapı sonuna kadar açık
Gitmek serbest artık
Kalmaksa yasak
Ne yapmalı bilinmez
Dışarısı çok kalabalık
Yirmi yıl geçmiş demir parmaklıklar ardında
Eş dost yitip gitmiş
Cezamın bitmesi benim içim karanlık
Şimdi ne yapar ne ederim bu mavi gökyüzünde
Ondan alacağım tek şey oksijen
Öyle fakirim ki onu bile ödeyemem
Yakında haciz gelir bu fakir bedenime
Tek kurtuluş göç etmek galiba
Elveda gökyüzü son kez ciğerlerimi işgal et
Yirmi yıllık özlemimin anısına
Gideceğim bir yer kalmış bu dünyada
Kara toprak sen al beni kollarına...