Mahkemede Şiiri - Coşkun Aydemir

Mahkemede

Adam kadına abandi,abandi,abandi.
Kötülük bilmez kadının,
En büyük kusurdan haberi vardı elbet.
Saçılmış etrafa buhur,şamdan,turnosol.
Ölçmek,tartmak saf insanı.
En sıradan laboratuvar ortadayken,
Kimse kaçamazdi kaderinden,
Saklı her haz uyaniverdi.
Yüzyıllık uykusundan.
Ne Hades tutabilirdi gerçegi,
Tüm Olimpos tanrıları masadayken,
Nasıl karşı koyabilirdi tavus.
Tanrıları yaratıp,
Adalet dağıtmasıni bekleyen,
Eline almıştı teraziyi.
Adam şahit olduğuyla vardı.
Hayatına derin yarıklar açan,
Magmaya teslim olmuştu.
İnsan korkardı,
Adamda korkuyordu.
Acı ve korku,
Ahlak satan bir romanın,
İyi tarif edilmiş manşetleri.
Adam kanirtti gerçeği,
Kadın lekeli örtüsüyle örttü üstünü,
M... damlamış paçavraydi silahı.
Tutkunun dimağa,
Aşkın kahira yapıştigi,
Kirli coğrafyada,
Masum kimse yoktu.
Yedi günahtan kaçı atlanmıştı sahi,
Büyük salonda
Ayakta adam,
Korktu,
Ayazda açan guneş gibi soğudu.
Öykü kısaydı oysa,
Oradaydı kadın, yanibaşinda.
Zaman kirlendi,Salon kirlendi,
Duyulan tek ses...
Duyamiyor,anlamıyordu,
Tanımadığı yabancı,
Vapurdaki bed ses,
Görmeye dayanamadığı ölü babasının bedeniydi herşey.
Önce kadın çıktı,
Kanun satıcılar,tanrının koruyucuları,
Baktılar saatlerine,
Yakılmak için teslim edildi,
Son sözde yargıcın çığliğı.
Galip ayrıldı salondan herkes,
Adam dikildi öyle,
Kadın gitti,
Yargıç sustu,
Duvardaki yazıdan bir harf düştü yere.
Kimse ağlamadi.

Mart 2025