Mahkeme Salonu Şiiri - Nazmi Öner

Kapana kısılmışlığı anımsatan duvarlar
Çaresizliği çağrıştıran soluk sarı ışıklar
Her taraf beton, bir tek kapı var
Hiç pencere görünmüyor
Gerisi duvar

Karşı duvarın önünde bir banket
Arkasında yargıçlar
Banketin önünde solgun, sıska bir bayan
Sanki tunç bir heykel, sanki bir vitrinde manken
Sanki sanal bir varlık, sanki yalan
Bir bayan, yalnızca parmaklarında can

Duvarda asılı salon gibi soğuk bir yazı
“Adalet mülkün temelidir.” Aşkın değil
Korur malı mülkü olanı, zengin olanı
“Adalet mülkün temelidir” aşk değil ilgi alanı
Derler ya 'İçindedir insanın alacası'
İnsanlar yargıcın karşısında suskun
Anlayamazsınız suratlarındaki anlamsızlığı
Fakat, gözlenir gözlerinde savcının ihtişamı.

31.08.1967 Serban
“Yalnızlık Gece ve Karlar” dan