Mahkeme Şiiri - İbrahim Ormancı

Beni bırakıp gitmekle,
Haklıydın...
Ama şimdi şikayet etme halinden,
Yalnızlığının keyfini sür...
*
Gözyaşlarından daha sahici,
Başka bir şey var mı ki gözüm?
Ben ağladım, çooook ağladım hemde....
Ödedim seni üzmenin diyetini...
Ama diyeti daha büyüktür,
Bir insanı küçümsemenin, hor görmenin herhalde...
*
Kendi kurduğu mahkemelerde insanın,
Kendini yargılaması nedir bilir misin?
Vicdan yargıçtır daima,pişmanlık savcı...
Ben ben bilirim,
İnsnanın kendi cezasını,
Bizzat kendisinin vermesini...
Ve ahde vefa sınavlarından,
Alnının akıyla çıkıp,
Karşılıksız sevmesini sevgili! ...