Çok sevilen ve 6.baskısını tamamlayan ”Bangır Bangır Ferdi Çalıyor Evde” kitabından sonra, birinci kitabıyla bağlantılı olarak çıkardığı ikinci kitabı ”Olduğu Kadar Güzeldik” ile günümüz öykücülüğüne can veren Mahir Ünsal Eriş, birçok zaman unuttuğumuz, hatırlamakta güçlük çektiğimiz o güzel çocukluk günlerini bizlere anlatmaya devam ediyor. Biz de onunla edebiyattan, Gençlerbirliği’nden ve arabeskten konuştuk.
Öncelikle sizi tanımayanlar için, kısaca kendinizden bahseder misiniz? Ve Mahir Ünsal, büyüyünce ne olmak isterdi?
Ben çöpçü olmak isterdim. Çünkü eskiden konteynırlı çöp arabaları yoktu. Damperli kamyonun kasasında bir adam dikilir, aşağıdakiler de yol kenarından aldıkları çöp poşetlerini o adama atarlardı. O adam olmayı çok görkemli bulurdum, olmak isterdim. Tanımayanlar için büyük kayıp sayılmam yani.
”Mutluluk hikayeyi öldürür bence” demişsiniz. Asosyalliğe itildiğiniz, çoğu kez televizyona hapsedildiğiniz o 80’li yıllarda çocuk olmanın, o dönemde yaşadıklarınızın, doğrudan bunları kaleme almanızla bir ilgisi var mı? Yani evlerde bangır bangır Ferdi çalmasaydı, yazar mıydınız bu öyküleri?
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta