Ayağım eşikte basılı durur
Gitmeye bahane aramıyorum
Öyle titredi ki kuş gibi kalbin;
Durur diye korktum saramıyorum.
Boğazımı sanki bir el sıkıyor
Darağacında ip dolanır gibi
Unuttum yüzünü çıktın yadımdan
Suya taş atınca bulanır gibi.
Bir Nisan sabahı,
Dağlarda karlar eriyor.
Oturmuş gözlerime yalnızlık, eli silahlı;
İçime korku veriyor.
Adını aylar var ki Narda,
Umut oldum fallarına
Ele döküp saçıyorsun.
Köprü oldum yollarına
Fark etmeden geçiyorsun.
Sor bende bu sel nereden
Hasret kaldım sana güzel
Toprağım ben kökü saran
Seni öyle özlüyorum
Suyu bekler gibi Harran.
Yıllardır bekledim,geldiğin anda
Gidiyorum dedin,kal diyemedim.
Gelecek mevsime artık umudum
Bir kırık fincanda fal diyemedim.
Dağım var başını duman bürümüş
Sen korkarsan bu cüsseyle ey dağ ben ne yapayım,
Söyle, var mıdır bir başka yol o tarafa sapayım?
Günah nedir der dururdum,omuzlardaki bu yük
Çamura batmış fil gördüm,çamur ki filden büyük.
Özlem türküsüyüm telin ucunda
Aklına geldikçe çal beni beni.
Tadından yarılmış ergin meyveyim
Artık taşımıyor dal beni beni.
Mahir Sürmelibey iyi bir şair.Kelimeleri iyi kullanıyor.Şiire hakim.Şiir kurgusu fevkalade.Şiirlerinin bütününde her şiirine sahifeler yazılacak anlam derinliği var.
Kamil Şentop/Mimar