Mahir Şiiri - Mehmet Yağcı

Bir zamanlar Bir çocuk vardı
bana akraba uzakdan
nedenini bilemedim
ayrıydı annesi babasından
adı mahir ama kendisi değil
ne istese anında alıdılar mahire
ne dese kanun ne istese emir
mahir dediler bana her misalde
mahir varya bizim mahir işde
o bak neler yaptı neler bilsene
bir arsa aldı mahir ev yapdı sattı
sonra mahir birde araba aldı
bakdım mahir bir adama çarpdı
adam öldü mahir girdi kodese
mahir çıkdı oldu tam bir geveze
ne laf dinledi ne nasihat aldı
hanımı çocukları deseniz perişandı
bakdı olmadı hanımıda terketti
kadın çalışdı çocuklarına bakdı
mahir başdan beri hep zamparaydı
mahiri karısı boşamaya kalktıydı
mahkemeye verdi celp geldi kapıya
mahiri bu bile frenlemeye yetmedi
mahir her gün başka bir kadınla
birgün mahir bir karar aldı mahkemeden
işde karısı boşamışdı onu hepden
mahir bir telefon açdı karısına
elveda ben gidiyorum işde diye
ertesi sabah mahir evde ölü bulundu
ne ardından ağlayan ne baba diyen
ne üzülen ne aman kocam diyen
mahir şımarkılığı hayatıyla ödedi
banada mahirden misal varen kalmadı

.