Mahinur Şiiri - Onur Bilge

Kirpikler gizledi gözler söyledi
Aşkı dalga dalga gönderdin bana
Dil ucuyla değil özler söyledi
Sanki 'Canım’ derdim 'Can' derdin bana

Kimi gün dinmeyen sulusepkendin
Kimi gün şen şakrak ne sevecendin
Bazen meltem olup serinletendin
Bazen yalım yalım eserdin bana

Sevinç taneleri yanaklarında
İnci dizileri dudaklarında
Ak ipek telleri şakaklarında
Bakıp yüreğinle gülerdin bana

Gün değil yarım gün ayrı kalınca
Neşenin yerini hüzün alınca
Efkârlı gözlerin yola dalınca
Yetim çocuk gibi küserdin bana

Baharca baharlar yakıcı yazlar
Hayaller seraplar korlar alazlar
Aşk kokan nameler sonsuz niyazlar
Az değil yıllarca haz verdin bana

Bakınca gözlerin yanardı sanki
Hemen kapatırdın har sardı sanki
Sakladığın neydi ne vardı sanki
Baksaydın gelseydi tüm derdin bana

Kaşlar kavislenir kirpikler değer
Kara kapkaraymış ak apak meğer
Kaçırmasan biraz baksaydın eğer
O an yüreğinle değerdin bana

İlminle beslendim ballar sızınca
Sızım şekillendi senin sızınca
Aramızdan biraz ışık sızınca
Aman neler neler söylerdin bana

Kara bulutlardan bakan dolunay
Nuruyla geceyi yakan dolunay
Alev alev gönle akan dolunay
O mah-i nurla yol gösterdin bana

Seyreder gibiydin bende aksini
Lacivert deryaya düşmüş ak sini
Deyince dediğin lafın aksini
Kızınca ne kadar benzerdin bana

Hüsnün yansıdıkça dalgalanırdım
Hem sevdalandıkça sevdalanırdım
Sende dalgalanır dalgalanırdım
Ben bayrağındım sen gönderdin bana

Gururla göklere değerdi başım
Ben sensiz aç susuz sen suyum aşım
Pırlanta yüzüktüm sen benim taşım
Paha biçilmez bir değerdin bana

Halinle “İllallah’ diye haykırdın
Kalbimdeki bütün putları kırdın
Asanla yol açtın beni kaçırdın
Allah yollarında rehberdin bana

İlmin anahtarı belinde idi
Hakkın terazisi elinde idi
Sadakat ve haya ilinde idi
Bekir Osman Ali Ömer’din bana

Bağrında nakşıyla şanlı hilalin
Dilinde zikriyle Lafz-ı Celal’in
Yanık sedasıyla yiğit Bilal’in
O/Nur/la Tevhidi gösterdin bana