Mahfî'ül Kasîde-i Muhammedîyye

Sen gittün sahra eşk-i hasret döktü yâ Muhammed,
Gîtîde ki bergler, feryad içre yâ Muhammed,

(Sen gittin çöl hasret gözyaşı döktü ya Muhammed,
Dünyada ki yaprak feryat içine girdi ya Muhammed,)

Ümmetin cinândan çıkarılmış çün sen gidünce,
Dilim zikreder senin firkatini yâ Muhammed,

(Ümmetin cennetlerden çıkarılmış gibi sen gidince,
Gönlüm zikreder senin ayrılığını ya Muhammed,)
Yokluğun ey Fahr-i Âlem, ahger düşürür gönle,
Ahgerle yanan gönül bi-tab düşer yâ Muhammed,

(Yokluğun ey Âlemin Övülmüşü, kor ateş düşürür gönle,
Kor ateşle yanan gönül halsiz kalır ya Muhammed,)

Destinden vereceğün bir âba muhtaç bu ümmet,
Ümmetin seni çağırıyor yetiş yâ Muhammed,

(Elinden vereceğin bir suya muhtaç bu ümmet,
Ümmetin seni çağırıyor, yetiş ya Muhammed,)

Senin tıynet-i paklığını görmezse bu çeşmân,
Çirağla onları biryan eylerüm yâ Muhammed,

(Senin temiz yaratılışlığını görmezse bu gözler,
Mumla yakar, kebap ederim onları ya Muhammed,)

Çehre-i verdinden dil-i gâmım ki vazgeçmiyor,
Cezb-i kalbi nasıl alırum söyle yâ Muhammed,

(Gül yüzünden gamlı gönlüm ki vazgeçmiyor,
Kalbini nasıl cezbedebilirim söyle ya Muhammed,)

Esir-i muhabbetün hazim kıldı ey cân Ahmed,
Deryâ-ı dürr-i istifâsın sen yâ Muhammed,

(Aşkının esirliği sarhoş etti ey can Ahmed,
Denizlerin seçme incisisin sen ya Muhammed,)

Deryanın içünde bir de men ki dürr kılındum,
Din bâ ulvî-nihâdân oldum yâ Muhammed,

(Denizin içinde bir de ben ki inci kılındım,
Din ile yüce yaradılışlı oldum ya Muhammed,)

Men gibi mürüvvet-mend biri var mı ki cihânda,
İnsan mezelleti edeb sanarken yâ Muhammed,

(Ben gibi iyiliksever biri var mı ki dünyada,
İnsan alçaklığı edep sanırken ya Muhammed,)

Bahr-ı hicrânımızda şems gibi fürûzânım,
Işkın bu denlü yakmıştır ah meni yâ Muhammed,

(Hicran denizimizde güneş gibi parlağım,
Aşkın bu denli yakmıştı ah beni ya Muhammed,)

Mah gibi ayrılmış dil-i suzânım hasretten,
İçündeyse zülfünün kokusu var yâ Muhammed,

(Ay gibi ayrılmış yanmış gönlüm hasretten,
İçindeyse saçının kokusu var ya Muhammed,)

Bir de habib-i amberûm var gîtîye bedel,
Târ-mâr eylesede ah o meni yâ Muhammed,

(Bir de misk kokulum var dünyaya bedel,
Tarumar etse de ah o beni ya Muhammed,)

Bu ışkla annesinden ayrılan Mûsa eylendüm,
Şeblerüm eşk-i acıyla bezendü yâ Muhammed,

(Bu aşkla annesinden ayrılan Musa’ya döndüm,
Gecelerim acı gözyaşlarıyla bezendi ya Muhammed,)

Derd-i dilüm ise nan-pâre gibi bölündü ve
Mürgânlar bile içmez oldu âb yâ Muhammed,

(Gönül derdim ise ekmek parçası gibi bölündü,
Kuşlar bile su içmez oldu ya Muhammed,)

Muallakât-ı Seb’a gibi güzel habibim var,
Bu güzelliğe karşı ne yapayım yâ Muhammed,

(Kâbe’nin duvarına asılan şiirler gibi güzel sevgilim var,
Bu güzelliğe karşı ne yapayım ben ya Muhammed,)

Fuad bu hâldeyken ne eylersün ki Mahfîyâ,
Ateş-i nâr misâli ışkdır bu yâ Muhammed,

(Gönül bu hâldeyken ne yapsın ki ey Mahfî,
Cehennem ateşi misali aşktır bu ya Muhammed)

Lâkin mâzî-i pür mihen geride kaldı,
Işk odı düşen bir kalbde kalmadı yâ Muhammed,

(Ancak saf çileli geçmiş geride kaldı,
Aşk ateşi düşen bir kalpte kalmadı ya Muhammed,)

Kapına dayandım başka kapı yok cân Ahmed,
Bir zikrim bir de sevgim kaldı sana yâ Muhammed,
(Kapına dayandım başka kapı yok can Ahmed,
Bir zikrim bir de sevgim kaldı sana ya Muhammed,)

Akmârca ed’iye ettüm affet meni ah diye,
Affetmesende gönlüm seninledir yâ Muhammed,

(Günlerce dualar ettim affet beni ah diye,
Affetmesende gönlüm seninledir ya Muhammed,)

Dâ’î bir kulum men ki ey Seyyîd-i Beşer,
Bu da’iyelerde senin içündür yâ Muhammed,

(Duacı bir kulum ki ben ey İnsanlığın Efendisi,
Bu dualarda senin içindir ya Muhammed.)