Mahfi Sızı Şiiri - Muhammed Ashad Ensar

Hayaller hep bir zerneb kokuyor,
Koklayamadığım...
Hasret, bacasında sızı tüttürüyor,
Yutkunamadığım...
Aşk, sinesine kan güdüyor,
Soluyamadığım...
Ah kalbimin mahfi sızısı
Geceye baht yazılıyor, bahta gurbet düşüyor, yol düşüyor, sürgün görünüyor...
Sevda, dinmemiş elemlerin çarmığına gerilmiş, yüklendiğim doğum günüm
Ruh'a üflendiği gün dürüldü, dünya sürgünüm...
Kelimeye çevrilemeyen manalarım çakılınca karşıma, Adem'in kitabından bir bir seni ayıklıyorum nerdesin?.
Bahtına saplanmış halkalar, gecenin sessizliğine yüklüyor külfeti
Susmayı bilmemiş gönlümün sevinci muhakkak ki müfteri...
Geriye kalan hüznün iki hecesi
Biri Havva'nın diğeri Adem'e hediyesi.
Bir yanı karanlık bir yanı güneşin arifesi
Biri diğerinden farklı, birbirinin ezgisi
Bende cenneten kovulmuş biriyim.
Kah düşlerini hayra yoramayan Havva
Kah affı için kırk yıl yaş akıtan Adem'im
Sarılmak ve ağlamak
Yasaklı ağacımın iki meyvesi
Bahtıma kazımışım, bilmediğimin bir gecesi
Aklımı başımdan alırken rayihası
Tadına doyamadığımdandır, pişmanlığın yası...

Berzah âleminde seni bildiğim gün dürüldü, dünya sürgünüm...
Sana çaresizken pusuya yatmış her günüm
Sanki bir başka yerden tanışıklığımız.
Hayrın şerde biten tanışıklığı gibi
Hiç bir olmayacak kadar sıfır gibi
Seni tanıyorum ta ezelden
Tanışıklığımız bezm-i elestten
Şimdi yol görünmüşken bir o kadar yabancı
Bir meftanın mezarına aşikârlığı kadar.
Sarılmak ve ağlamak
Kollarında buluşurken bir o kadar özgür
Emanet ederken seni, acizim bir o kadar.
Kanadı kırık bir kuş gibi avare.
Ne süzülmek mümkün, ne sevdaya söz geçirmek.
Bende cennetten kovulmuş biriyim.
Gittim, gidiyorum, gidemesemde gitmişim gibi
Dindirebilir mi sızımı hiçbir köz sen gibi...