Mahfi Kelam Şiirleri - Şair Mahfi Kelam

ruhumun aynasısın,
kalbimin cilasısın
senden uzak kalınca
gönlümün yarasısın

Nereye bu gidiş... Neden Rabbinden Kaçıyor Kul... Nuru Bırakıp Zulmete Gitmek Kar-ı Akıl Mıdır... Bir Saniye Sonrasına Senedimiz Olmayan Bu Fani ve Müfarakat Dolu Alemde Nedir bu Gaflet... Kalk Uyan Manen Acı İçinde Kıvranan İnsan... İmanın Ateşler İçinde Yanıyor... Nereye Bu gidiş... Uykuların kaçmalı Belki De Herkesin Dehşete Kapılacağı O Büyük Gün İçin... Hadi Kalk Koy Anlını Secdeye... Yakarış Olsun Hislerin.. Sahih Bir Tövbe İle Ağla Bu Gece... Sel Olsun Gözlerinden Akan Yaşların.. Bırak Dünyayı Sadece Acı Vermedi Mi Her Meylinde Günaha... Uğratmadı mı defalarca hüsrana... Haydi kalk o zman ne duruyorsun madem dünyan ağladı çalış ki ahiretin gülsün... Ey şükürsüz nefsim kendini akıllı zannetme. Ömür pek kısadır berk-i zail süratinde bitiyor.. Bir anlık zevk için ebedi azaba razı oluyorsun.... Bilmiyor musun ki eline başka fırsat geçmeyecek:( Kalk hadi huzura çağrılıyorsun... Huzur dolu bir yürekle çık miracına... edep ile dur kıyama... Dua dua yükselsin niyazların Rahmana.... Saygı İle rüküya eğilip huşu ile var secdeye... Ey bu yerlerin hakimi... Kudret ve azamet sahibi.... Gözyaşlarımı sunsam makbul olurmu yanında... Aşkın ile yaksam bu kalbi tatmin olur mu o ulvi duyguyla... Günahlarımın büyüklüğü belimi bükmüş olsa da.... Yüzsüzlükle belki riyayla utanarak yalvarsam affeder misin, bakar mısın bu kuluna... Hem aciz hem fakir olduğum halde sevgini doldursam kalbime... Makbul görür müsün katında.... Erdirir misin rızana... Senden başkası fani, Senden başkası acıtır, fanilik damgasıyla firak acısıyla yakar yandırır kaybolur gider... Manevi cerihalar Kalır geriye... Ve ben Rabbim Ya Baki Entel Baki fermanıyla fanilerden arındırıp Sana sunmak isterim bu kalbi. Yalnız Senin Aşkın Baki... Ya Baki Yak bu yüraği aşkınla... Erdir Rızana sevginle.... Kabul buyur Lutfunla.... Ümitle geldim kapına... Merhamet Et Rabbim...

Bir adım daha atıyorduk hergün... Çoğu zaman istemeyerek yürüyorduk zaman tünelinde... Ama bilemiyorduk bu yolculuğun akibetini.. Kasvetli bir kuyuya mı, geniş bahcelere mi çıkıyordu yolumuz... Bazen bilinçli, bazan gafletle atıyorduk adımlarımızı... Kimi zaman çamurlu yollar, kimi zaman gül bahçeleri oluyordu durağımız.. Bazen gözyaşı, bazen hüzün doluyordu heybemiz... Nedensizce yürüyenler görüyorduk etrafta.. Teker teker kuyulara düşüyorlardı.. Ne kadar üzülsek de, müstehak deyip ordadanda geçiyorduk... Gaflet bataklığında kendini kaybetmiş dostlarımızı görüyorduk bazen... Kimini kurtarıyorduk binbir güçlükle, Kimiyse kaybolup gidyordu gözlerimizin önünde... Sonra yağız ata binmiş yiğitler görüyorduk, Kah yollarından huzurla gidiyor, kah çamurlara batıp yardım bekliyorduk yine bir mübarek dostumuzdan... İbretnuma tabloları temşaa ettikçe genişliyordu ufkumuz... Maneviyat alemlerinde ilerledikçe derin manalarla bakıyorduk ileriye.. Karanlık kuyulardan biraz daha uzaklaşıyorduk sonra... Geniş bahcelere ulaşmak için bir adım kalmıştı sonunda... Dualarımıza aldık onu da... Tevekkül ederek Rahmana...

Niye gittin ki... Birkac damla gozyasima sakladim özlemimi... Sensizlik rihtiminda seni arar yüregim... Cok yalnizim Ey nebi... Sen yoksan bu cihanda ben neden yasayayim... Nereye kadar hasret? Senin yurduna bile gidemedim sevgili... Rüyalarda bekledim, Günahim agir geldi göremedim sevgili... Ne olur sefaat et... Senden ayri kalamam ebediyyen sevgili...

Ey kırık gönüllerin sahibi...
Sonsuz kudret ve azametinle, şafii isminin bir cilvesi ile tecelli et yüreğime...
Varlığını yüreğimin derinliklerinde hissetmediğim vakit, benliğimi kaplayan ızdırabı bir tek Sen bilirsin... Rabbim... Merhametini esirgeme, şefkat elini çekme ne olur üzerimden... Beni Sensiz ve yalnız bırakıp, unutulmuşluğa terketme...
İrademe hakim olabilecek güç ve takati kendimde bulamıyorum..
Benim iradem Sen ol, beni bana bırakma...
Yalvarışımın etkisiyle yüreğimden gecenin karanlık avuçlarına düşen bir duayı sunuyorum kapına..

Damla damla yaş olup akarken gözlerimden, Hasret sözcükleriyle döküldün sözlerimden. Haykırış oldu firak, ateşli yüreğimden, Getirmedi aydınlık, gülüşü gözlerinden... Sessiz bir feryat gibi savruldun yüreğimden Buğulu gözlerimde canlanan bir düştün sen. Öpemedim son defa şefkatli ellerinden, Damla damla yaş oldun, akıttım gözlerimden... Beklenmedik bir anda yıkılan düşlerimden, Parça parça dökülen acı bir nidaydın sen, Şimdilerden sabahlar kaçıyor gecelerden, Geçmeyen gecelerde sessiz feryadımsın sen... Merhum dayıma ithafen 03.03.11

Merhum dayım Cengiz Yıldıza ithafen...

Buğulu gözlerimde hayalin kaldı sadece...
Yüreğimi sızlatır, suretini gördüğüm her kare...
Ben ağlarım bu gece...
Bırakın... Savrulsun hislerim özgürce...

Merhum dayım Cengiz Yıldıza İthafen...

Ve son gülüşün, son bakışın kaldı hatrımda...
Titrek ellerimin yazabileceği en acı satırlar mıydı yoksa bunlar...
Ve güneş bir kez daha doğamadı gülen yüzüne...
En hisli anımda yazıyorum işte...

Ani bir sarsıntıyla irkildi herkes.. Öyle bir andı ki kesildi nefes... Enkaz yığınlarından duyuldu bir ses, Feryadı işiten insan yıkıldı... Herkeste bir korku, bir telaş vardı... Anneler ağladı, yürek dağlandı... Derdi, evladından haber almaktı, Cansız çıkan beden evlattı, kandı... Kiminin eşiydi, kiminin dostu, Bir yardım elini bekleye durdu Gözlerdeki yaşlar bile yoruldu, Ölenler kardeşti, ciğerdi, candı 21 kasım

Gercekten seviyorum desem...
Yalan olmaz degil mi sevdigimi soylesem?
Sünnetine ittiba ediyor muyum bilmem...
Tardetmezsin degil mi gelip kapinda ölsem?
Çok özledim Sevgili, bir kez dusume gelsen,
Bikmadan usanmadan cemalini seyretsem...